Krąg. Nieproszeni goście - tom 1

Polecam!! Książka jest świetna

Czytałem już nie jedno dzieło jakie wyszło z rąk Silencio i powiem szczerze że tu widzę odmienny styl pisania, ogólnie książka wciąga, niemniej jednak wiem ta nie do końca przypadła mi do gustu. Owszem przeczytam kolejne części, jednak wiem że autora stać na więcej.

Pozytywne zaskoczenie, które mogę nazwać czytelniczym odkryciem. Powieść zawiera szeroki wachlarz osobowości i muszę przyznać, że każda z postaci ma coś interesującego do pokazania. Coś, co nie zawsze może być oczywiste. Portrety psychologiczne nakreślono tu ze sporą dozą dbałości o detale, co da się dostrzec już na poziomie dialogów czy działań bohaterów. Sama fabuła rozwija się miarowo, ale widać w tym pewną konsekwencję oraz przemyślaną sieć powiązań. Nie nazwę tego klasycznym romansem czy opowieścią z dreszczykiem, jednak w żadnym wypadku nie jest to wada. Pierwszy tom "Kręgu" to zaproszenie do poznania postaci, ich lęków, radości i pragnień. Zaproszenie napisane zręcznie i oprawione ze szczególną troską (wydanie papierowe prezentuje się naprawdę zjawiskowo na półce). Szczerze polecam, niektóre fragmenty mogę czytać na okrągło. ;) Jak widać, sam tytuł jest bardzo adekwatny do tego, co spotkamy w środku. Warto dać szansę i samodzielnie odkryć nie tylko tajemnice sierocińca, ale i to, co skrywają sami bohaterowie.

Autorka serwuje nam powieść grozy z bardzo dużym tłem obyczajowym, w którym porusza bardzo trudne (lecz aktualne) tematy - odkrywanie swojej tożsamości seksualnej i płciowej, przemoc, molestowanie, wpływ traumatycznych przeżyć, gwałt... Bohaterami książki jest grupa wychowanków sierocińca położonego samotnie w lesie, w którym po zmroku ożywają potwory... Autorce świetnie udało się oddać nastrój tajemnicy i grozy (co w powieści wcale nie jest takie proste), bardzo dobrze oddana jest również psychologia bohaterów. Jestem pod wielkim wrażeniem profesjonalizmu powieści, które wychodzą spod pióra Silencio. Książkę oczywiście gorąco polecam, czyta się rewelacyjnie, wciąga już od pierwszej strony, a dobrze skonstruowana fabuła sprawia, że książka się nie nie dłuży i nie nudzi

Sierociniec w środku lasu, a w jego ścianach wychowankowie ścigani przez demony przeszłości, czyli pierwszy tom trylogii pełnej bólu i mroku. Nowootwarta placówka znajduje się na odludziu, gdzie kiedyś zlokalizowana była miejscowość, której mieszkańcy podobno zawarli układ z potworami mieszkającymi wśród drzew. W lesie wciąż można znaleźć pozostałości po tamtych czasach — jak chociażby kamienny krąg — ale szczegóły tamtych wydarzeń pozostają tajemnicą. Opiekunowie, przekonani, że to jedynie legendy, nie chcą straszyć wychowanków, a o inne źródło informacji trudno. Zresztą jak przejmować się tym, co niesie w sobie mrok, skoro w świetle dnia wciąż przypomina o sobie przeszłość? Silencio potrafi przepięknie tworzyć bohaterów. Ci z „Kręgu" wymagali ogromu jej uwagi, a jednak podołała zadaniu, choć wysoko postawiła sobie poprzeczkę. Na kartach powieści poznajemy historie sierot, które nie jedno w życiu już przeżyły. Spotykamy się z samookaleczaniem, pedofilią czy przemocą. Życie nikogo nie oszczędziło, a każdy próbuje poradzić sobie z tym na swój sposób. Są bohaterowie, którzy zamknęli się w sobie i wycofali, są tacy, którzy agresją próbują przykryć swój strach czy tacy, którzy bawią się innymi, by czuć pozorną kontrolę nad życiem. Poznajemy ich kawałek po kawałku, choć wiele sekretów wciąż pozostaje poza naszym zasięgiem. Autorce nigdzie się nie spieszy i pozwala nam powoli wpuszczać kolejnych bohaterów do serca. Akcja powieści rozgrywa się na przestrzeni roku. Roku bardzo intensywnego, gdzie chłopcy lepiej poznają siebie, nawiązują przyjaźnie i zyskują wrogów. Przeżywają małe miłostki i odbywają kary. Codzienność ta jest pasjonującą lekturą, a wkradają się do niej elementy grozy, których z miesiąca na miesiąc jest coraz więcej. Las po zmroku nie jest bezpiecznym miejscem. Nawet za murami sierocińca należy uważać i to nie jedynie na rówieśników czy opiekunów. Coś niepokojącego wciąż przemyka obok nas i trudno stwierdzić, czy to jedynie przywidzenie, czy realnie mamy czego się bać. Rzeczywistość miesza się z snem, a klimat grozy nie pozwala nam na nawet chwilę odprężenia. Czujemy, że coś nadchodzi, ale nie wiemy, co ze sobą przyniesie. Jestem oczarowana. Silencio kolejny raz zdobyła moje serce i nie wiem, jak pozbierać elementy mojej duszy w jedno. Byłam zachwycona i przerażona, wyciszona i zgorszona. Czułam tak wiele, że powstał z tego ogromny chaos pełen przeróżnych myśli i emocji, nad którymi dawno straciłam panowanie. Gdybym miała taką możliwość, to wymazałabym w sobie pamięć o tej książce, by móc poznać ją znowu po raz pierwszy. „Bo potwory nie istnieją, Cornelu, ale ludzie tak. Są jacy są. I to właśnie jest najbardziej przerażające."

Mistrzostwo! Nie istnieje autorka która tak jak silencio potrafi wciągnąć mnie do swojego świata!"Krąg" jest obłędny! Bohaterowie są wspaniale wykreowani. Nic tylko kupować. Polecam z całego serca

Czasami trafiamy na książki, które od razu do nas trafiają - bohaterami, klimatem, a przede wszystkim historią, w którą wsiąkamy, aż nie pozostaje z nas już nic, tylko fikcja, którą kochamy. Krąg jest dla mnie właśnie taką książką. Ukochaną od pierwszych stron i na pewno mocno siedzącą w głowie. Tak, to ta książka, po której trudno mi sięgnąć po inny tytuł! Whitewood, 1964. Sierociniec na odludzi i garstka chłopców, którzy próbują rozwikłać sekret skrywany przez stare gmaszysko i upiorny las dookoła. To pełna napięcia i emocji historia - bardzo szczegółowa, straszna i chwytająca za serce, chociaż momentami można by mieć pewne wątpliwości co do tego, kto właściwie jest tu antagonistą - zwłaszcza, że nic nie jest tu takie, jakie powinno być. Między potworami odnajdziemy bratnią duszę, a ludzie potrafią reprezentować sobą wszystko co najgorsze, z powodzeniem awansując na miano najmroczniejszych koszmarów. Świetnie stworzone portrety bohaterów i ujęcie ich wewnętrznych rozterek; To ludzkie odruchy, ludzkie emocje i historie mrożące krew w żyłach, a przy tym autorka zachowała dziecięcą świeżość i beztroskę - może dlatego ta książka robi na mnie takie wrażenie. Jest szczera mimo fantastycznego świata pełnego magii i mroku. Dzielę trochę Krąg na dwie kategorie - pierwsza to interakcje między bohaterami, ich zażyłości i historia, jaką piszą. Druga to umiejętnie poprowadzony główny wątek, tajemniczy i nieoczekiwany, chociaż postępujący stosunkowo wolno, co mi osobiście bardzo się podoba, bo lubię rozbudowane i odpowiednio rozłożone napięcie. No i jest zabawna, słowo daję, czasami uśmiałam się jak nigdy! Znajdziecie tu też bardzo różnorodną reprezentację LGBTQ+, fantastycznie ukazaną jak na czasy przedstawione w książce. Oprócz tego problemy z jakimi mierzą się wychowankowie ośrodka są nam po prostu bliskie - bo to strach przed odrzuceniem, nasze własne demony, które wloką się za nami po przeżytych traumach, samotność i smutek. To niezrozumienie i pogubienie w świecie, próba odnalezienia siebie, pragnienie zrozumienia własnych uczuć oraz potrzeb. Książka jest zdecydowanie dla osób 16+ z powodu licznych TW. Nie wiem co mogę napisać więcej oprócz: CZYTAJCIE KRĄG. Bo warto, gwarantuję